تخریب تدریجی دیسکهای گردنی میتواند باعث بیرونزدگی دیسک و فشار بر اعصاب نخاعی شود که در نهایت به تنگی کانال نخاعی و علائم عصبی جدی منجر میگردد.
یکی از درمانهای استاندارد این مشکل، جراحی «دیسککتومی و فیوژن قدامی گردنی» یا ACDF است. در این روش ابتدا دیسک آسیبدیده بهطور کامل برداشته میشود تا فشار از روی نخاع برداشته شود.
سپس سطح مهرهها آماده میشود تا امکان قرارگیری مناسب ایمپلنت و تحریک جوشخوردن فراهم گردد.
پس از اندازهگیری دقیق، ایمپلنت مناسب در فضای خالی بین مهرهها قرار داده شده و با صفحات انحنادار مخصوص در مهرهها ثابت میشود.
فضای مرکزی ایمپلنت حاوی گرافت استخوانی است تا فرایند جوشخوردن را تقویت کند.
در نهایت، دو مهره بهتدریج جوش خورده و یک ساختار استخوانی پایدار تشکیل میدهند که فاصله و پایداری ستون فقرات گردنی را حفظ میکند.