آیا به دنبال راهی نسبتاً ایمن و مؤثر برای مدیریت اختلالات روانی هستید؟ اگر چنین است، ممکن است با دو داروی شایع برای درمان این اختلالات آشنا شده باشید: بوسپیرون و سرترالین.
هر دوی این داروها در درمان اضطراب و افسردگی استفاده می شوند، اما درک نحوه عملکرد متفاوت آنها برای دانستن اینکه کدامیک برای وضعیت شما مفیدتر است، ضروری است.
این مقاله به بیان شباهت ها و تفاوت های بین بوسپیرون و سرترالین (زولوفت) و نیز امکان مصرف همزمان این دو دارو خواهد پرداخت.
بوسپیرون چیست؟ سرترالین چیست؟
هنگامی که فردی علائم افسردگی یا اضطراب را تجربه می کند، هر دو دارو گزینه های مناسبی هستند. در اینجا به بیان مروری کوتاه بر نحوه عملکرد هر یک از این داروها خواهیم پرداخت.
بوسپیرون
بوسپیرون که با نام تجاری Buspar نیز فروخته می شود، اضطراب را درمان می کند و تنش، ترس و نگرانی را کاهش می دهد. به عنوان آگونیست گیرنده سروتونین عمل می کند و به افزایش ارتباط بین سلول های عصبی در مغز کمک می کند. هنگامی که طبق تجویز پزشک مصرف شود، این دارو می تواند راهی موثر برای مدیریت علائم اضطراب باشد. علاوه بر این، بوسپیرون ممکن است به افراد کمک کند بهتر بخوابند و خلق و خوی کلی آنها را بهبود بخشد. این امر اغلب منجر به بهبود عملکرد در افرادی می شود که از عدم تعادل روانی ناشی از مسائل مربوط به اضطراب رنج می برند.
سرترالین (زولوفت)
سرترالین یک داروی ضد افسردگی است که معمولا برای درمان افسردگی ماژور و بیماری های مرتبط با اضطراب تجویز می شود. این دارو جزو گروهی از داروهای ضد افسردگی است که به عنوان مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) شناخته می شوند.
SSRI ها با مسدود کردن بازجذب سروتونین، که یک انتقال دهنده عصبی در تنظیم خلق و خو است، در مغز عمل می کنند. در نتیجه، سروتونین بیشتری برای استفاده توسط سلول‌های عصبی در دسترس باقی می‌ماند – که به تقویت خلق و خو و کاهش علائم اختلالات هراس (پانیک)، افسردگی و اضطراب کمک می‌کند. در حالی که نتایج درمان با این دارو می تواند بسته به فرد متفاوت باشد، بسیاری از بیماران، بهبود قابل توجهی را در علائم خود طی چند هفته پس از مصرف سرترالین گزارش می دهند.
تفاوت های بوسپیرون و سرترالین
دو تا از رایج ترین داروهایی که برای درمان اضطراب تجویز می شوند، بوسپیرون و سرترالین هستند. در حالی که پزشکان ممکن است این دو دارو را برای درمان اختلالات مشابه تجویز کنند، این دو دارو چندین تفاوت متمایز دارند. بوسپیرون عمدتاً به عنوان یک داروی ضد اضطراب عمل می کند که بر سطوح شیمیایی در مغز تأثیر می گذارد. همچنین گاهی اوقات برای کاهش رفتار پرخاشگرانه و درمان علائم ترک الکل استفاده می شود.
از سوی دیگر، سرترالین در درجه اول برای درمان افسردگی و برخی از اختلالات اجتماعی و روانی استفاده می شود. علاوه بر این، سرترالین (زولوفت) سطح سروتونین را در مغز افزایش می دهد در حالی که بوسپیرون این کار را نمی کند. بنابراین، اثربخشی آن می تواند سریع باشد.
بوسپیرون نیز برای یک دوره کوتاه، معمولا بیش از چهار هفته مصرف می شود. پس از آن مرحله، علائم بیماری در بسیاری از افراد کاهش یافته یا کاملاً ناپدید شده است. در مقابل، از آنجایی که سرترالین در مغز متفاوت عمل می کند، ممکن است چندین هفته طول بکشد تا به اثر کامل خود برسد – به همین دلیل است که برخی از افراد مجبورند برای مدت طولانی از دارو استفاده کنند.
در نهایت، هر دو دارو می توانند برای بیماران مبتلا به اضطراب موثر باشند. با این حال، با توجه به مکانیسم‌های عمل منحصر به فرد خود، افراد باید از تفاوت‌های خود آگاه باشند تا بهترین گزینه را انتخاب کنند که با نیازهایشان مطابقت دارد.
کاربردهای بوسپیرون و سرترالین
همانطور که گفته شد از بوسپیرون و سرترالین برای درمان اضطراب استفاده می شود. با این حال، بوسپیرون برای برخی بیماری‌های روانی مانند اختلال دوقطبی یا اسکیزوفرنی تجویز نمی‌شود. علاوه بر این، بوسپیرون ممکن است برای افراد مبتلا به افسردگی مزمن و اضطراب به دلیل کوتاه اثر بودن آن ایده آل نباشد.
از سوی دیگر، سرترالین یک داروی ضد افسردگی موثر است که می تواند انواع بیماری های روانی را درمان کند:
- اختلال هراس : سرترالین مغز را آرام می کند و به کاهش حملات اضطرابی کمک می کند
- اختلال افسردگی ماژور(MAD) : سرترالین می تواند به افسردگی و بهبود خلق و خوی کلی کمک کند
- اختلال وسواس فکری اجباری (OCD) : سرترالین سطح سروتونین را در مغز افزایش می دهد که به کاهش اجبارها یا افکار ناخواسته مرتبط با OCD کمک می کند.
- اختلال اضطراب اجتماعی: سرترالین به کاهش ترس و تنش مرتبط با تعاملات اجتماعی کمک می کند
- اختلال نارسایی پیش از قاعدگی (PMDD): اگر قبل از شروع علائم پیش از قاعدگی مصرف شود، سرترالین می تواند به کاهش علائم PMDD کمک کند.
- اختلال استرس پس از سانحه (PTSD): سرترالین یک درمان تایید شده توسط FDA برای PTSD است و زمانی که با درمان های دیگر مانند گفتار درمانی ترکیب شود، می تواند بسیار موفق باشد.
هر دو داروی بوسپیرون و سرترالین (زولوفت) ثابت کرده اند که در درمان اختلالات مرتبط با اضطراب موثر هستند. با این حال، این امر به بیمار بستگی دارد که تصمیم بگیرد کدام دارو برای او بهترین است. بنابراین، بحث در مورد همه گزینه ها با پزشک قبل از شروع درمان ضروری است. همچنین صحبت با یک متخصص سلامت روانی که می تواند هنگام درمان هر گونه اختلال اضطرابی، راهنمایی و پشتیبانی کند، می تواند مفید باشد.
عوارض جانبی بوسپیرون و سرترالین
هر دو دارو دارای عوارض جانبی بالقوه ای هستند که باید هنگام تصمیم گیری در مورد مصرف آنها در نظر گرفته شوند.
بوسپیرون ممکن است باعث بروز عوارض زیر شود :
- سرگیجه
- سردرد
- حالت تهوع
- سبکی سر
- مشکلات خواب
عوارض جانبی نادر شامل ضعف، هیجان، بثورات پوستی و لرزش است. با این حال، این عوارض نادر هستند و باید پس از قطع مصرف بوسپیرون از بین بروند. در مقابل، شایع ترین عوارض جانبی سرترالین ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- سردرد
- حالت تهوع
- اسهال
- خواب آلودگی
- دهان خشک
- تغییر وزن
- بی خوابی
- لرزش
- افکار خودکشی
- اختلالات جنسی مانند تاخیر در انزال یا مشکل در رسیدن به ارگاسم در مردان
عوارض جانبی نادر شامل تپش قلب، مسمومیت با سروتونین، لرزش و بی قراری است.
افراد مبتلا به اختلال دوقطبی همچنین ممکن است در حین مصرف سرترالین، دوره های ترکیبی شیدایی و افسردگی را تجربه کنند که می تواند خطرناک باشد.
باز هم تاکید می شود، مهم است که قبل از شروع هر دارویی با پزشک صحبت کنید تا همه عوارض جانبی احتمالی در نظر گرفته شوند.
بوسپیرون چگونه باید مصرف شود؟
بوسپیرون باید طبق دستور پزشک مصرف شود و نباید به طور ناگهانی قطع شود. معمولاً به شکل قرص است و دو بار در روز به صورت خوراکی مصرف می شود. بیمارانی که بوسپیرون مصرف می کنند باید دارو را هر روز در زمان مشخصی مصرف کنند تا سطح ثابتی از آن در بدن حفظ شود.
احتمالاً پزشک درمان شما را با دوز پایین شروع می کند و در صورت نیاز آن را به آرامی در طول زمان افزایش می دهد. اما، البته، این هنوز هم به فرد و شدت علائم اضطراب او بستگی دارد.
سرترالین چگونه باید مصرف شود؟
سرترالین هم باید طبق دستور پزشک مصرف شود و معمولاً به صورت محلول خوراکی یا قرص ارائه می شود. معمولاً یک بار در روز، با یا بدون غذا مصرف می شود. بسته به فرد، اگر تسکین کافی را ایجاد نمی کند، ممکن است نیاز به افزایش دوز در طول زمان داشته باشد.
ضروری است هرگز مصرف سرترالین (زولوفت) را به طور ناگهانی قطع نکنید؛ زیرا این امر می تواند باعث بروز علائم ترک و حتی عود بیماری اولیه شود. در عوض، دوز دارو باید به آرامی در طول زمان تحت نظارت یک متخصص پزشکی کاهش یابد.
دوز درمانی بوسپیرون و سرترالین(زولوفت)
دوز مصرفی هر فرد به سن و شدت اضطراب او بستگی دارد.
دوز شروع معمول بوسپیرون برای بزرگسالان 7.5 میلی گرم دو بار در روز است. حداکثر دوز روزانه باید حداکثر 60 میلی گرم در روز باشد.
دوز معمول شروع سرترالین 50 میلی گرم یک بار در روز است، اما می توان آن را تا 200 میلی گرم در روز افزایش داد. از آنجایی که سرترالین برای درمان اختلالات مختلف تجویز می شود، دوز درمانی ممکن است بر این اساس متفاوت باشد.
بیماران باید دستورالعمل های پزشک خود را در مورد دوز و دفعات مصرف دارو رعایت کنند. اگر یک نوبت را فراموش کردید، به محض یادآوری دارو را مصرف کنید، اما دو نوبت را به طور همزمان مصرف نکنید.
تداخلات دارویی بوسپیرون و سرترالین
هنگام مصرف بوسپیرون یا سرترالین، بیماران باید از تداخلات دارویی احتمالی آگاه باشند.
داروهایی که ممکن است با بوسپیرون تداخل داشته باشند عبارتند از:
- ایزوکاربوکسازید
- لووکتوکنازول
- لینزولید
- فنلزین
- ترانیل سیپرومین
علاوه بر این، مصرف گریپ فروت در طول درمان ممکن است خطر عوارض جانبی را افزایش دهد. از سوی دیگر، داروهایی که ممکن است با سرترالین تداخل داشته باشند عبارتند از:
- لیتیوم
- فنتانیل
- پیموزاید
- تیوریدازین
- آلموتریپتان
- مخمر سنت جان
برخی از داروهای ضد درد، رقیق‌کننده‌های خون، آنتی‌بیوتیک‌ها و داروهای ضد قارچ نیز ممکن است با سرترالین تداخل داشته باشند.
لازم است قبل از شروع درمان با بوسپیرون یا سرترالین، پزشک خود را در مورد سایر داروهایی که مصرف می کنید مطلع کنید تا از تداخلات دارویی جلوگیری شود. شما نباید در عرض دو هفته پس از مصرف بوسپیرون یا سرترالین، از مهارکننده های مونوآمین اکسیداز (MAOIs) مانند سلژیلین یا ترانیل سیپرومین استفاده کنید، زیرا می تواند باعث تداخل دارویی خطرناک شوند.
تداخلات غذایی بوسپیرون و سرترالین
مصرف بی رویه آب گریپ فروت می تواند خطری جدی برای مصرف کنندگان بوسپیرون و سرترالین ایجاد کند. آنزیم‌های فعال موجود در آبمیوه، تجزیه این داروها را کند می‌کنند و در نتیجه سطوح بالقوه خطرناک و بیش از حد در خون از این داروها ایجاد می شود. این امر می تواند عوارض جانبی را تشدید کند، به ویژه برای افرادی که از قبل مشکلات اضطرابی دارند.
برای ایمن ماندن، کسانی که از چنین داروهایی استفاده می کنند، باید از آب گریپ فروت به طور کلی اجتناب کنند. به همین ترتیب، سایر مواد مانند الکل و کافئین هم که می توانند با این داروها تداخل داشته باشند، باید به طور مسئولانه مصرف شوند؛ یا به طور کامل از مصرف آنها اجتناب شود. هنگام مصرف بوسپیرون یا سرترالین باید از مکمل خار مریم، شاهدانه و سایر مکمل ها با احتیاط استفاده کرد.
توجه به این نکته حائز اهمیت است که حتی مواد گیاهی و طبیعی نیز می توانند با این داروها تداخل منفی داشته باشند، بنابراین همیشه قبل از شروع هر گونه مکمل با پزشک متخصص صحبت کنید. انجام اقدامات احتیاطی مانند این کار، می تواند به کاربران کمک کند تا علائم اضطراب خود را تحت کنترل داشته باشند و در عین حال عوارض جانبی ناخواسته ناشی از تداخلات دارویی و غذایی را به حداقل برسانند.
مصرف بوسپیرون و سرترالین در بارداری یا شیردهی
اطلاعات محدودی در مورد ایمنی بوسپیرون در دوران شیردهی وجود دارد. از آنجایی که هیچ اطلاعاتی در مورد وجود بوسپیرون در شیر مادر و اثرات آن بر نوزاد شیرخوار وجود ندارد، مادران باید از مصرف این دارو در دوران شیردهی خودداری کنند.
در مورد زنان باردار، مصرف بوسپیرون در دوران بارداری توصیه نمی شود، زیرا ممکن است به جنین آسیب برساند . تاکنون هیچ مطالعه ای در مورد اثرات طولانی مدت بوسپیرون بر زنان باردار و نوزادان آنها انجام نشده است.
در مورد سرترالین، برخی شواهد نشان می‌دهند که ممکن است برای زنان باردار یا شیرده بی‌خطر باشد ، به همین دلیل است که سرترالین، اغلب اولین خط درمان برای زنان باردار مبتلا به افسردگی، اضطراب و OCD است. با این حال، مطالعات متناقض هستند و تحقیقات بیشتری برای درک کامل خطرات بالقوه استفاده از این دارو در دوران بارداری مورد نیاز است.
مادران شیرده نیز می توانند با خیال راحت سرترالین را مصرف کنند، زیرا ظاهرا در شیر مادر دفع نمی شود. اما خانم ها همیشه باید قبل از مصرف هر دارویی در دوران شیردهی با پزشک خود صحبت کنند.
مکانیسم عمل بوسپیرون و سرترالین
چیزی که مکانیسم های اثر بین بوسپیرون و سرترالین را متمایز می کند این است که چگونه هر دارو بر سطوح انتقال دهنده های عصبی سروتونین تأثیر می گذارد. بوسپیرون با اتصال مستقیم به گیرنده های سروتونین در مغز عمل می کند و در نتیجه سطح انتقال دهنده های عصبی را افزایش می دهد. در مقابل، سرترالین (زولوفت) از جذب مجدد مولکول‌های سروتونین موجود جلوگیری می‌کند، بنابراین، این ماده جهت استفاده در مغز، بیشتر در دسترس باقی می‌ماند.
هدف از مصرف هر دو دارو، بهبود خلق و خو و کاهش اضطراب با تأثیرگذاری بر سطح سروتونین است، اما این دو دارو مسیرهای مختلفی را برای رسیدن به آن در پیش می گیرند. مکانیسم های متفاوت این دو دارو هنگام در نظر گرفتن عوارض جانبی بالقوه یا تداخلات دارویی ضروری است.
مصرف همزمان بوسپیرون و سرترالین
بوسپیرون و سرترالین هر دو داروهایی هستند که معمولاً برای درمان اضطراب استفاده می شوند. متأسفانه، این دو بر مسیرهای مشابهی در مغز تأثیر می‌گذارند و مصرف آنها با هم می‌تواند باعث اختلال شدید در نحوه تعامل انتقال‌دهنده‌های عصبی شود.
سندرم سروتونین، یک وضعیت خطرناک و بالقوه کشنده است، که به هنگام مصرف این دو دارو با هم یک خطر اساسی محسوب می شود. این سندرم زمانی اتفاق می افتد که سطح سروتونین بیش از حد بالا می رود و می تواند منجر به حالت تهوع، تغییر در فشار خون، گیجی، توهم و حتی کما شود. سایر عوارض جانبی مانند سرگیجه، خواب آلودگی و خستگی در هنگام استفاده از این داروها به طور همزمان می تواند رخ دهد.
هنگام استفاده از بوسپیرون یا سرترالین، مشورت با پزشک ضروری است تا آنها بتوانند بهترین گزینه درمانی را برای شرایط شما شناسایی کنند. اگر مصرف این دو دارو با هم از نظر پزشکی ضروری است، باید با احتیاط شدید و تحت نظر پزشک متخصص انجام شود.
اثرات مصرف همزمان بوسپیرون و سرترالین
ترکیب بوسپیرون و سرترالین می تواند باعث ایجاد طیف وسیعی از عوارض شود. برخی از آنها به صورت جداگانه با داروها مرتبط هستند، مانند سرگیجه، خواب آلودگی، حالت تهوع، اسهال، خشکی دهان و سردرد. اما مصرف همزمان هر دو دارو، خطر مشکلات شدیدتری مانند سندرم سروتونین را نیز افزایش می‌دهد – یک وضعیت خطرناک ناشی از سطوح بیش از حد سروتونین در بدن.
سایر علائم سندرم سروتونین شامل وحشت، گیجی، بی قراری، تعریق، لرز، تغییرات فشار خون یا ریتم قلب و انقباضات سریع عضلانی است. اگر این علائم در حین مصرف بوسپیرون و سرترالین رخ دهد، مراجعه به پزشک ضروری است.
تداخلات بوسپیرون و سرترالین با الکل
هنگام در نظر گرفتن اثرات داروهای مختلف و الکل، درک خطرات ذاتی در چنین فعل و انفعالی ضروری است. به عنوان مثال، به دلیل احتمال قوی عوارض جانبی خطرناک، نباید بوسپیرون و سرترالین را با الکل مصرف کنید.
مصرف این داروها همراه با الکل می تواند منجر به مهارت های حرکتی ضعیف، تنفس سخت و افزایش ضربان قلب شود که به طور بالقوه منجر به فوریت های پزشکی می شود. بنابراین، بیمارانی که بوسپیرون یا سرترالین (زولوفت) مصرف می کنند باید به شدت از هرگونه تداخل با الکل اجتناب کنند تا از ایمنی خود و اطرافیانشان اطمینان حاصل کنند.
منبع:
doctoralexa.com